woensdag 17 juni 2009

What a difference a week makes

Vorige week, tot donderdag, was alles koek en ei op de beurs. De koersen stegen en iedereen was blij. Maar plots herinnerden enkelen zich dat deze vrijdag optiedag was en schoten weer in actie. We zien nu al 4 dagen na elkaar een mooie daling van de markt. Elke dag met enkele procenten achteruit en dat mooi egaal verdeeld over het bedrijvenlandschap dat de beurs toch is.

Winstnemingen worden deze week nog versterkt door het vervallen van vele opties overmorgen. Velen kijken deze week naar de nieuwsberichten en zeggen: het gaat niet goed, maar het gaat al jaren niet goed en het gaat al jaren niet slecht. Die berichten wisselen elkaar sterk af, of het nu in een stijgende of in een dalende markt is. Het ondernemersvertrouwen in de VS is niet goed die van de Duitsers wel. De economie vertraagt in Europa, zal versnellen in de VS en de grondstoffenbehoefte in China is weer aan het toenemen alhoewel alle grondstofaandelen nu enorm zakken. Vooral aan dit laatste zie je dat mensen momenteel meer schrik hebben om winst te verliezen dan dat ze schrik hebben voor een slechte economie. Winstnemingen alom, maar niet bij mij. Volgende week zal het wel weer beteren. Ik onthou enkel de berichten: China wil weer grondstoffen (reserves van de bedrijven zijn praktisch op) en dat het in de VS aan het beteren is met de economie volgens IMF (alhoewel werkloosheid stijgt hebben ze denk ik wel gelijk, want het aantal nieuwbouwen is serieus gestegen en de bouw is net als oorlog een grote motor achter een economie). Wij in Europa kijken nooit naar wat Europa zelf doet, wij hinken altijd New York achterna, dus dat Europa zelf het iets minder doet is niet zo belangrijk (ons inwonersaantal zal slinken dus economie kan niet achterblijven (als dat nu eens niet iets is om over na te denken)). Alhoewel op het gebied van voedselveiligheid staan we in Europa ver voor Amerika, maar hier gaat het over de beurs.

Bedankt voor het lezen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten